Bir yanımız buz tuttu bir yanımız yandı
Umudumuzu yaktın iki bin yirmi beş
Gönüller huzur yerine acıyı bandı
Hayalimizi yıktın iki bin yirmi beş
Tek tek söndü yıldızlar bir yıl daha bitti
Yaprak dökümü gibi sevdiklerim gitti
Zamansız ayrılıklar dağ taşı eritti
Yüreklere kor döktün iki bin yirmi beş
Ne acılar tükendi ne çekilen çile
Sözcükler düğümlendi gelmiyor ki dile
Yara kabuk bağladı dert ızdırap ile
Ciğerimizi söktün iki bin yirmi beş
Ne baharı yaşadık ne de yazı gördük
Kalplere gece gündüz dert yumağı ördük
Bağrımıza taş basıp gam kasavet sürdük
Çile tohumu ektin iki bin yirmi beş
Ada'nın yüreğinde dinmeyen sızı var
Gece gündüz içime sinmeyen sızı var
Sinemde silinmeyen sönmeyen sızı var
Huzur ararken yoktun iki bin yirmi beş
Cahit Ada(25/12/2025)
Halk Şairi





