Aldatılan gönül, çekiyor sancı
Sahte duygulardan beziyor insan
Arsız yüzsüz kişi bilmez utancı
Yumuşak huyluysan eziyor insan
Namertlerin bir gün çıkar foyası
Astar tutmaz yüzü,akar boyası
Yerlerde sürünür edep hayası
Güzel ahlakını bozuyor insan
Mangalda bırakmaz ne kömür ne köz
Görgüsüzse eğer,tesir etmez söz
Menfaat uğruna değişmiştir öz
Rahatı bulunca azıyor insan
Gün be gün çoğalır kalplerde yara
Sonumuz hüsrandır, gönüller kara
Gaflete düşenler çekiyor nara
Kendi kuyusunu kazıyor insan
Ada der benciller kibirle taşar
Doğruluk taslar hep,cahilce yasar
Hürmetten anlamaz,bendinden aşar
Bir şey söyleyince kızıyor insan
Cahit Ada (27/11/2023)
Halk Şairi