Kargı'nın Avşar Köyü'nde çeltik harmanı zamanı

Bu yıl çeltik veriminin düşük olmasına rağmen, köylüler bereketli günlerin umudunu yitirmeden emeklerinin karşılığını almanın mutluluğunu yaşıyor.

“Bu Sene Verim Yarı Yarıya Düştü”

Harman yerlerinde güneşin altında sabırla çalışan üreticiler, iklim değişikliği ve düzensiz yağışların üretimi olumsuz etkilediğini belirtiyor. Köy halkı, bu yıl geçen seneye kıyasla verimin ciddi oranda düştüğünü ifade ederken, yine de dayanışma içinde harman sürecini tamamlamanın sevincini yaşıyor.

Bir köy sakini, elindeki küreği bir an bırakıp içini şu sözlerle döküyor:

“Bu sene çeltik az oldu evladım, yağış da iklim de farklıydı. Verim yarı yarıya düştü ama hamdolsun yine de harmanımız var.”

“Emek Var, Umut Var”

Köyde kadın-erkek, genç-yaşlı herkes harmanda görev alıyor. Kimi çeltiği seriyor, kimi kurutuyor, kimi de samanı ayırıyor. Harman yerinde yükselen traktör seslerine, çocukların neşesi ve köy kadınlarının imece hazırladığı çay molaları karışıyor.

Köylüler, bu yılki düşük verime rağmen dayanışma ve emeğin sıcaklığının her şeyin önüne geçtiğini vurguluyor. Bir başka üretici ise, “Her sene aynı olmaz, bazen az olur bazen çok. Önemli olan birlik içinde bu günleri geçirmek. Toprakla uğraşmak sabır ister” diyerek emeğin değerine dikkat çekiyor.

Doğayla Mücadele, Bereketle Buluşma

Avşar Köyü’nde çeltik üretimi, bölgenin en önemli geçim kaynaklarından biri olmaya devam ediyor. Ancak son yıllarda yağış rejimindeki değişiklikler, sulama maliyetleri ve artan girdi fiyatları, çiftçilerin üretim planlarını zorlaştırıyor. Buna rağmen köy halkı, alın teriyle yoğrulan toprağın bir gün yine bereketini göstereceğine inanıyor.

“Semaver Yanıyor, Sohbet Sürüyor”

Akşam saatlerine doğru harman yerinde işler hafifleyince, köylüler semaverin etrafında toplanıyor. Günün yorgunluğu, taze demlenmiş çayın buharında dağılıyor. Sohbetler, geçmiş yılların harman anılarına, gelecek yılın umutlarına karışıyor. Kargı’nın Avşar Köyü’nde çeltik harmanı, sadece bir hasat süreci değil; emeğin, dayanışmanın ve umudun yeniden filizlendiği bir yaşam geleneği olarak sürüyor.