Kıydılar Hüseyn’i kılıç kalkanla
Ümmeti yıllardır yakar Kerbela
Fırat’ın değişti rengi alkanla
Göz yaşı sel oldu akar Kerbela
Şehitlerim yatar bedenler yerde
Çare bulunmadı kalpteki derde
İhanet sahibi kim bilir nerde
Yıllardır acıyla bakar Kerbela
Müminleri üzdü Kerbela çölü
Şehitler diridir değildir ölü
Davada solarken Resul’ün gülü
Gönüllere derdi eker Kerbela
Kanları dökene zehirler dalsın
Bedeni ateşe büsbütün salsın
Narı Cehennemde çıkmadan kalsın
Zulümleri kaldı çeker Kerbela
Hüseynin hunharca kesildi başı
Günlerce ortada kaldı naaşı
Muharrem ayında aktı gözyaşı
İhanet edenden bıkar Kerbela
Aşure gününde gönüller kara
Ada’nın kalbinde kapanmaz yara
Ağıtlar yakılır yükselir nara
Kapkara bulutlar çöker Kerbela
Cahit Ada