Hayattan usanmış, yıkılmış biri
Gözünde ki yaştan,halden bellolur
İnsan yaşlanınca sönüyor feri
Yorgunluğu sözden, dilden bellolur
Kıymet bilmez için,sakın ha yanma
Her dostum diyene sakın ha kanma
Kırılmış dallara sakın ha konma
Bülbülün çilesi gülden bellolur
Toprak altında murada erenler
Huzura kavuşur gönül verenler
Muhabbet bağında sofra serenler
Cebindeki para,puldan bellolur
Hava kararınca gece başlıyor
Kimi methediyor kimi haşlıyor
İşine gelmeyen dostu taşlıyor
Vefalar uzanan elden bellolur
Bahar geldiğinde çiçekler açar
Çevresine güzel kokular saçar
Ada der böcekler havada uçar
Çalışan arılar baldan bellolur
Cahit ADA (12/06/2025)
Halk Şairi